Zespoły poronne
Zespoły te charakteryzują się istnieniem objawów uznawanych przede wszystkim za nerwicowe. Układają się one w zespoły neurasteniczny, depresyjny, nerwowości, histeryczny, hipochondryczny, anankastyczny. Najczęściej są to zespoły mieszane: neurasteniczno-depresyjny, anankastycznoneurasteniczny, neurasteniczno-hipochondryczny itp. Prócz objawów typowych dla tych zespołów są tu i objawy typu schizofrenicznego. Te ostatnie mogą być tylko ledwie zaznaczone i wtedy często uchodzą uwagi badającego lekarza. Istnienie tych objawów mogą sygnalizować niekiedy dane ujawniane w wywiadzie chorobowym. Prócz tego, że objawy są nikle, to w dodatku są one jeszcze ukryte między objawami i skargami typu nerwicowego. Stąd niejednokrotnie nie tylko trudno ustalić ich istnienie, ale także i zorientować się, że w ogóle istnieją. W wielu przypadkach myśl o ich istnieniu nasuwają tylko dane z wywiadu od chorego. Z braku tych danych ustalenie właściwego rozpoznania jest trudne i rozpoznanie to przez dłuższy czas pozostaje wątpliwe. Należy bowiem brać pod uwagę, że pod jednakowymi wypowiedziami chorego może kryć się bardzo różnorodna treść i nie zawsze jesteśmy w stanie zobiektywizować je w dostatecznym stopniu. Do objawów, na które należałoby szczególnie zwrócić uwagę, zwykle należą: autyzm, dereizm, rozkojarzenie, derealizacja, ^depersonalizacja, sztywność uczuciowa, zobojętnienie, współistnienie sprzeczności w jednym zakresie życia psychicznego, a także sprzeczności między różnymi zakresami życia psychicznego, równoczesne rozszczepienie osobowości, omamy i urojenia. Także ważny rozpoznawcze może okazać się charakter skarg hipochondrycznych, które towarzyszą zespołom schizofrenicznym.
Bardzo dużo osób odwleka decyzję o udaniu się do specjalisty uważają, iż poradzą sobie sami. Jednak jest to dużym błędem, gdyż z reguły w trudnych chwilach potrzebujemy mieć kogoś przy sobie, a jeżeli nie otrzymujemy odpowiedniej dawki troski od swoich najbliższych to warto pomyśleć o udaniu się po pomoc do kogoś innego – tak opisuję […]